گاهی من...

روزنوشته ها

گاهی من...

روزنوشته ها

گاهی من...
آخرین نظرات
سه شنبه, ۱۱ تیر ۱۳۹۸، ۰۶:۲۱ ب.ظ

گُل خش بود! (ادامه خاطراتم پس از دانشگاه)1

سرخوشانه کالسکه را هل دادم و کنار درختچه توت ایستادم. یک توت قرمز رسیده چیدم و گرفتم جلویش؛ با تعجب نگاه کرد! یک دانۀ دیگر چیدم و گذاشتم در دهانم، او هم همین کار را کرد، چشمش آرام و صورتش شیرین شد و با ملیح‌ترین لحن ممکن اعلام کرد که: گل خش بود! حلاوت کلامش نگذاشت توضیح دهم که هرچیز قرمزِ از درخت چیده‌شده گل نیست؛ گذاشتم پشت این غفلت لطیف همانطور شیرین بماند و ایستادم به تماشایش.

عصرهای بهار 82 که با هم می‌زدیم بیرون کمابیش، اوضاع همین بود. بعد از دفاع پایان‌نامه، آرامش، فراغت و اردیبهشت بیش از حد معمول، خنک و دلپذیر بودند و من و سارای دو ساله، روزها و روزها همۀ کوچه پسکوچه‌های طوبای شرقی 16 را گز می‌کردیم و تا آخر دنیا می‌رفتیم؛ چند هفته‌ای به خودم امان داده‌بودم؛ بعد از زاییدن و دو ساله کردن یک طفل، بعد از هشت سال معماری خواندن و آن پایان‌نامۀ بدقلق و سنگین، استراحت و چند هفته بی‌برنامگی حق مسلمم بود.

زندگیم در اثنای ادارۀ همزمان پایان‌نامه و طفل شیرخواره، آغشتۀ نظم ناگزیری شده‌بود و با اتمام درس و ورود فرزندم به سه‌سالگی یکباره میدان وسیعی را پیش رویم گشوده‌بود. صبحها کتابهایی را میخواندم که مدّتها منتظرشان گذاشته‌بودم و عصرها با سارا می‌زدیم به کوچه، بی‌برنامه و بی‌هدف. کمی راه می‌رفتیم و بعد انگار کالسکه تصمیم می‌گرفت که کجاها ببردمان!

امّا طبیعی بود که آن چند هفتۀ عسل مثل برق و باد بگذرد. کم‌کم فکری شدم که: خب آخرش که چی؟ تا کی و کجا می‌خواهی پیاده بروی؟ اصلاً سرزمین ناشناخته‌ای این اطراف مانده‌است؟ چقدر کتاب؟ چقدر کلمه؟ چقدر طوبی؟ چقدر سارا؟!

واضح بود که دلم لک زده برای خش‌خش پوستی زیر دستم و قشنگ حس می‌کردم که شوقی عظیم در وجودم به بند کشیده‌شده که مشتاق دریچه‌ای به نام کار است تا رخ بنماید.

موافقین ۵ مخالفین ۰ ۹۸/۰۴/۱۱
نجمه عزیزی

نظرات (۴)

۱۱ تیر ۹۸ ، ۱۸:۲۶ دچارِ فیش‌نگار
فونت مطلب هم قشنگ بود
پاسخ:
فونت مطلب؟ شگفتا!
چقدر قشنگ نوشتین. لحن نوشته تون رو دوست داشتم. این نوشته ها دسته بندی خاصی داره که از اولشون شروع کنم به خوندن؟ 
پاسخ:
ممنون عزیزم. نه اولین هست از سری خودش اکر ادامه بدهم. خاطرات دوره تحصیلم را چاپ کرده ام و حالا دارم امتحان میکنم ببینم بقیه‌ش هم ارزش چاپ داره یا نه :)  متشکرم که همراهیی سمیرا جان
آخی ♡~♡
چه فضای خوب و قشنگ و...... خَشی!
سارای دوساله...
پیاده روی مادرانه...
دلتون تنگ شده واسه اون روزا؟
پاسخ:
همیشه دلم برای سنهای قبلی بچه هام تنگ میشه پرنیان جان...حتی اگه الانشونم عالی باشه :) ولی اون دوره که وصف کردم سارا در ساراترین ورژن خودش بود

نوشته رو خیلی دوستش داشتم

پاسخ:
تولدت همیشگی دختر آبان ماه :)

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی