به احترام 22 خرداد ی تمام قد می ایستم،
که چشمانم را گشود!
به احترام روزی که راه صدساله
را چند ساعته در وجودم طی کرد!
به احترام اشکها و دردها و داغها و درسها،
هرگز سحرگاه شوم 23 خرداد 88 را فراموش نمیکنم
چراغ این ناباوری روشن باد